Aktualności

Tak niewiele potrzeba, aby się świetnie bawić. Wystarczy odrobina wyobraźni i pomysły sypią się jak z rękawa. Można na przykład sprytnie pokonać syczącego węża, który strzeże podwórkowego skarbu. Piaskownicę zamienić w niezdobytą twierdzę, zakręcić karuzelą jak latającym spodkiem, na drabinkach zawiesić piracką flagę i karawela płynie w świat. Można też policzyć ile babek udało się wyczarować piaskowym cukiernikom i sprawdzić , które dzieci wolą zjeżdżalnię (te na głoskę A) od karuzeli ( preferują ją dzieci z głoską L w środku imienia), które stanowczo wybiorą huśtawki ( 4 głoski w wyrazie) i dla kogo najważniejsze jest kopanie tuneli ( tu bezkonkurencyjnie wygrywają przedszkolaki, których imiona kończą się głoską K ). Każdy też może zaprezentować swoja wizję wymarzonego podwórka i stworzyć przestrzenny model z pudełek, patyczków, plasteliny, zakrętek i innych podwórkowych skarbów.

Nasze podwórko znamy. Nasze podwórko lubimy. Na naszym podwórku czujemy się bezpiecznie. To dlatego chętnie tu przychodzimy i wspólnie się bawimy. Tak jak Marynarze, kto szybciej, kto dalej na drugą stronę, na wyścigi. Ten kto potrafi zachować ciszę odnajdzie dzwoneczek i odgadnie kto zadzwonił.

Proszę, przepraszam, dziękuję. Trzy czarodziejskie słowa, które potrafią otworzyć drzwi do każdego serduszka, otrzeć łzy z zapłakanych oczek i sprawić, by świat stał się lepszy. Dlatego Marynarze znają te słowa na pamięć i uczą się kiedy i jak je stosować. Uczą się też jak się kulturalnie zachować i poznają swoje zainteresowania. I chociaż każde dziecko jest trochę inne to każde zasługuje na szacunek.

Cicho czy głośno, oto jest pytanie. Głośno to każdy przedszkolak potrafi. Potrafi też pewien mało sympatyczny Hałasek. Tak dobrze, że uszy bolą.  A kto potrafi być cicho? Marynarze. Choć to sztuka trudna dla przedszkolaka. Kiedy potrafi się być cicho, można posłuchać muzyki lub bajki, albo rozwiązać zagadki. I wykleić plasteliną obrazek dla kolegi.

Marynarze wraz ze skrzatem Wiercipiętkiem zasiedli dzisiaj w kole i w wesołym humorze przekładali z rąk do rąk kolorowe piłeczki. Dzieci machały rękoma, wywijały pląsy i radośnie skakały z boku na bok. Bo choć każdy z nas jest inny – jedno łączy wszystkie dzieci – chęć do zabawy i radosne w niej uczestnictwo -zwłaszcza w przedszkolu. Bo bycie przedszkolakiem jest po prostu fajne !