Aktualności

W pewnej odległej krainie wszystko było białe. Trawa nie przypominała trawy, a słońce grzało swymi promieniami na biało. Nawet wszystkie psy i koty, a nawet drzewa były tylko zwyczajnie białe. Nie mógł tego znieść Czarnoksiężnik Koloruch. Miał on tego serdecznie dość. Bo przecież życie w klimacie jednolitej bieli jest po prostu nudne. Przed nim było sporo pracy i pewnie kolorowałby świat jeszcze do dziś – gdyby nie pomoc naszych małych Marynarzy. Dzieci z chęcią zabrały się do barwienia rzeczywistości i wszystkimi kolorami tęczy odmieniły nudną do dzisiaj krainę.

W przedszkolnym teatrze wystąpiły już kukiełki, pacynki i marionetki. Swoje role odegrali aktorzy. Teraz przyszła pora na kolorowe obrazki, zmieniające się razem ze słowami baśni. Teatr ilustracyjny wywodzi się z Japonii i ma za sobą na prawdę dłuuuugą historię, a przecież dziś, tak samo jak przed laty uczy i bawi. Podróżnicy obejrzeli więc przedstawienie i postanowili stworzyć własną obrazkową historię o wesołych krasnoludkach. Na dziecięcych obrazkach sympatyczne krasnoludki rozrabiają prawie tak samo jak przedszkolaki i oczywiście zawsze są mile widziane w naszym przedszkolu.

Nie jest tajemnicą dla nikogo, ze muchy lubią latać. Latają więc tu i tam w ważnych sprawach, a może i bez celu i bywa że w roztargnieniu nie zauważą delikatnej acz mocnej, misternie utkanej pajęczyny. Co wtedy? Cóż, zapewne próbują się uwolnić. Trzeba być zwinnym jak Podróżnicy, by nie dotknąć linki i nie zaalarmować pająka. Inne próbują uciec- trzeba być szybkim i sprytnym jak przedszkolaki, by nie dać się złapać. Jeszcze inne próbują z pająkiem negocjować. I tu przydają się aktorskie umiejętności- przekonująca, dramatyczna mowa potrafi zjednać nawet pewnego groźnego posiadacza ośmiu nóg. Wprawdzie pająk potrzebował aż czterech godzin na myślenie, ale ostatecznie doszedł do wniosku, że mucha może być lepszym przyjacielem niż obiadem. Muchom zaś tak się spodobało, że z pomocą Podróżników robią karierę na scenie przedszkolnego teatru.

W każdym domu jest ukryta czarna jama. Nie łatwo ją znaleźć, często dorośli nie mają  pojęcia że w ogóle istnieje. Ale kiedy zgaśnie światło, zaszumi wiatr za oknem lub zaskrzypi podłoga- w czarnej jamie błyska okiem jakieś dziwadło. Można wtedy odwrócić głowę, czy schować się pod kołdrę, ale można też- do jamy zajrzeć i na własne oczy przekonać się, że… nic tam nie ma. No, może z wyjątkiem zapomnianej zabawki i odrobiny kurzu. I już czarna jama zmienia się w jaskinię pełną skarbów, świetny domek dla lalek i co tam komu podpowie wyobraźnia. Podróżnicy do tchórzliwych nie należą i od razu oswoili czarną jamę do swoich pomysłów. Odtańczyli taniec odwagi, uwolnili uwięzione księżniczki, pilnowane przez smoki, odegrali i sfotografowali całą gamę emocji, a nawet wyruszyli na wyspę dzikich stworów. Teraz w czarnej jamie swoje role grają skarpeciaki- pacynki wykonane przez przedszkolaki.

Sala Podróżników zamieniła się w zamek. Prawdziwy, z królem i królewną, wróżką, krasnalem, czarodziejem i całą galerią barwnych, baśniowych postaci.  Baletnice leciutko jak piórko zatańczyły na balu, rycerze stoczyli swoje boje. Wszyscy pokłonili się koronowanej głowie, choć droga do tronu usłana była przeszkodami i trzeba ją było pokonać z zamkniętymi oczami. Czy baśń to czy rzeczywistość? To po prostu teatr! Przedszkolni aktorzy i lalki ożywione rączkami przedszkolaków stworzyły ten spektakl. Fantastyczny, ekspresyjny, twórczy, taki w którym każdy znajdzie coś dla siebie.