Aktualności

Ręką dzieci powstały dzisiaj zimowe pejzaże. Pełno w nich białych połaci śniegu, a tylko gdzieniegdzie z kominów sączy się czarna strużka dymu. To pewnie ktoś zmarznięty – ogrzewa się po dzisiejszym spacerze, a że na dworze mroźno – nikogo to nie dziwi. Na innym obrazku – mały piesek biega po śniegu, choć za chwilę zrobi mu się zimno w łapy. Wyszedł właśnie z Kajtkiem na spacer i szuka kogoś do zabawy. Trudno znaleźć nam tylko kwiaty i liście na drzewach – bo przyroda zapadła przecież w swój zimowy sen. Przedszkolaki z pasja pokazały – co jest pięknego w zimie, która choć taka ospała – ma mnóstwo czaru, który można przekazać na rysunku.

Co można robić zimą? Och, przedszkolaki maja mnóstwo pomysłów! Sanki, narty, łyżwy, bałwanki orły na śniegu czy bitwa na śnieżki  to zimowa klasyka. Można też rozwiązywać zimowe zagadki i rebusy, policzyć wyrazy w zimowej rymowance i poszukać głosek w wyrazach. Można zawirować niczym płatki śniegu i zatańczyć zimowy taniec z bałwankami. Można wreszcie- tak jak Podróżnicy namalować zimę paluszkami. Miłej zabawy !

Nareszcie przyszła do nas zima. Zrobiło się naprawdę zimno i każdy mógł poczuć to na własnej skórze, albo i nawet nosie. Marynarze są zachwyceni takim obrotem sytuacji- bo wreszcie będzie można wyjść na dwór i zabrać swoje ulubione sanki i narty. Można też będzie ulepić bałwana z białego śniegu, którego płatki raz po raz – miarowo spadają na ziemię. Trudno je wszystkie dostrzec i trudno policzyć – ale fajnie, że śniegu jest coraz więcej. Przedszkolaki zawirowały w rytm śnieżnej sanny, a potem zastanawiały się jeszcze, które zabawy na śniegu mogą być najciekawsze.

W pewnym bardzo dużym lesie, gdzie z jednego końca na drugi trzeba iść i iść, a echo nie zdąży zawrócić ponownie do wołającego – spotkali się dzisiaj Podróżnicy. Śnieg skrzypiał pod butami, a nad głowami drzew słychać było tylko miarowe stukanie dzięcioła w pień. Dzieci zastanawiały się mocno jak dużo ptaków może tutaj mieszkać. Jedni mówili, że sto, inni że tysiące, ale prawda jest taka, że na pewno nikt tego dokładnie nie wie. Zimową porą odgłosy ptasich rozmów rozchodzą się po lesie jakby z większą intensywnością, a mroźny poranek sprawia, że wszystkie ćwir, ćwir i kra, kra są  mocniej słyszalne. Przyjemnie jest stanąć w takim lesie i posłuchać – jak wiele stworzeń tutaj mieszka – nawet gdy nam ludziom zimno jest w uszy , choć nosimy ciepłe czapki i szaliki.

W pewnym bardzo dużym lesie, gdzie z jednego końca na drugi trzeba iść i iść, a echo nie zdąży zawrócić ponownie do wołającego – spotkali się dzisiaj Podróżnicy. Śnieg skrzypiał pod butami, a nad głowami drzew słychać było tylko miarowe stukanie dzięcioła w pień. Dzieci zastanawiały się mocno jak dużo ptaków może tutaj mieszkać. Jedni mówili, że sto, inni że tysiące, ale prawda jest taka, że na pewno nikt tego dokładnie nie wie. Zimową porą odgłosy ptasich rozmów rozchodzą się po lesie jakby z większą intensywnością, a mroźny poranek sprawia, że wszystkie ćwir, ćwir i kra, kra są  mocniej słyszalne. Przyjemnie jest stanąć w takim lesie i posłuchać – jak wiele stworzeń tutaj mieszka – nawet gdy nam ludziom zimno jest w uszy , choć nosimy ciepłe czapki i szaliki.