Aktualności

W przedszkolnym teatrze wystąpiły już kukiełki, pacynki i marionetki. Swoje role odegrali aktorzy. Teraz przyszła pora na kolorowe obrazki, zmieniające się razem ze słowami baśni. Teatr ilustracyjny wywodzi się z Japonii i ma za sobą na prawdę dłuuuugą historię, a przecież dziś, tak samo jak przed laty uczy i bawi. Podróżnicy obejrzeli więc przedstawienie i postanowili stworzyć własną obrazkową historię o wesołych krasnoludkach. Na dziecięcych obrazkach sympatyczne krasnoludki rozrabiają prawie tak samo jak przedszkolaki i oczywiście zawsze są mile widziane w naszym przedszkolu.

To już naprawdę bardzo blisko…. Niebawem wiosna stanie się rzeczywistością, a z dnia na dzień wszystko budzi się do życia. Przedszkolaki poznawały w tym tygodniu zwyczaje zwierząt, przemiany w świecie roślin i cykl przyrody, która odmienia się nagle jak człowiek po długim śnie. Nic dodać, nic ująć – to po prostu wiosenne przebudzenie.

Nie jest tajemnicą dla nikogo, ze muchy lubią latać. Latają więc tu i tam w ważnych sprawach, a może i bez celu i bywa że w roztargnieniu nie zauważą delikatnej acz mocnej, misternie utkanej pajęczyny. Co wtedy? Cóż, zapewne próbują się uwolnić. Trzeba być zwinnym jak Podróżnicy, by nie dotknąć linki i nie zaalarmować pająka. Inne próbują uciec- trzeba być szybkim i sprytnym jak przedszkolaki, by nie dać się złapać. Jeszcze inne próbują z pająkiem negocjować. I tu przydają się aktorskie umiejętności- przekonująca, dramatyczna mowa potrafi zjednać nawet pewnego groźnego posiadacza ośmiu nóg. Wprawdzie pająk potrzebował aż czterech godzin na myślenie, ale ostatecznie doszedł do wniosku, że mucha może być lepszym przyjacielem niż obiadem. Muchom zaś tak się spodobało, że z pomocą Podróżników robią karierę na scenie przedszkolnego teatru.

Przedszkolaki to naprawdę bardzo odważne dzieci. Marynarze wybrali się dzisiaj na przechadzkę w poszukiwaniu oznak zbliżającej się wiosny, ż tu nagle znaleźli  się w gęstym i spowitym poranną mgłą lesie. Wszystko stało się takie tajemnicze i ciche, spokojne i bardzo nostalgiczne. Dzieci ze śpiewem na ustach maszerowały przed siebie. Melodia piosenki rozchodziła się po okolicy, aż obudziła miejscowego misia w jego legowisku. I choć piosenka jest stara jak świat – to miś nie był wcale taki stary, a jego przebudzenie świadczy o zbliżającej się wiośnie…

W każdym domu jest ukryta czarna jama. Nie łatwo ją znaleźć, często dorośli nie mają  pojęcia że w ogóle istnieje. Ale kiedy zgaśnie światło, zaszumi wiatr za oknem lub zaskrzypi podłoga- w czarnej jamie błyska okiem jakieś dziwadło. Można wtedy odwrócić głowę, czy schować się pod kołdrę, ale można też- do jamy zajrzeć i na własne oczy przekonać się, że… nic tam nie ma. No, może z wyjątkiem zapomnianej zabawki i odrobiny kurzu. I już czarna jama zmienia się w jaskinię pełną skarbów, świetny domek dla lalek i co tam komu podpowie wyobraźnia. Podróżnicy do tchórzliwych nie należą i od razu oswoili czarną jamę do swoich pomysłów. Odtańczyli taniec odwagi, uwolnili uwięzione księżniczki, pilnowane przez smoki, odegrali i sfotografowali całą gamę emocji, a nawet wyruszyli na wyspę dzikich stworów. Teraz w czarnej jamie swoje role grają skarpeciaki- pacynki wykonane przez przedszkolaki.